Het is als de reuma

Ik voel je handen
Daar waar ik het niet wil
En ik bevries opnieuw
Terwijl ik vanbinnen gil

Laat me los
En laat mij gaan
Zelfs in mijn gedachten
Kom jij achter me aan

Ik heb het nooit gewild
Want ik was nog zo klein
Ik snapte nog niet veel
Maar ik vond het niet fijn

Ik kan de herinnering
Helemaal niet aan
Daarom veeg ik haar
Van de baan

Tranen branden
Achter mijn ogen
Zo veel jaar geleden
Maar nog altijd gelogen

Het is en blijft
Een groot litteken
Wat mij ook nu
Nog hard kan steken

Het is als de reuma
Die opkomt bij de kou
Er komt een moment
En dan stuit ik weer op jou