vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Uit een wit rode kerst
ik dwaalde
zocht overal contact
raakte muren en bomen
maar niets dat warmte gaf
zag mensen passeren
zonder ogen en lijf
strak in de kleren
voor mij was geen tijd
voelde drukte
om mij bewegen
stemmen bevroren
op mijn ijskoude tocht
wist dat de tijd
stilte ging slaan
merkte totale verstarring
de trein kwam er aan
stond bij de bomen
uit een wit rode kerst
knipperende lichten hebben
mij van de overgang gered
wil melker
10/12/2016
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
10-12-2016
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Eenzaamheid Kerst LevenReacties op ‘Uit een wit rode kerst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!