De luchtspiegeling

Uit, ‘Het absurdistisch universum’

Op de zomerse namiddag sloeg de bliksem
toe op de omliggende lome landerijen
waar de koeien schaduw zochten
en rolde de donder naar de einder heen

onverstoord op de dijk echter keken de fietsers
naar op de wolk de stad verscheen
waar voorlangs vlogen de lichtende duiven
daar was het dat zich opende de poort

De valwind edoch deed de bomen buigen
en de fietsers hun beschutting zoeken
opdat niemand zag hoe de zondebok
onschuldig daar werd uit verworpen

Als een offerande aan het gegeven onderdak
van de fietsers die hun boterhammen aten.

Guido van Geel