waar dichters stemme brak

en het woord is woord

aan Guido van Geel (“bereiding van een gedicht”)

een woord is maar een woord mijn vriend
de inhoud doet mij liegen
met letterbrij bedriegen
een ieder die mijn woord gelooft

de schaduw die het licht steeds dient
noch links noch rechts noch eigen weg
waarlangs ik al mijn letters leg
wordt elke zin beroofd

als ‘t groot gedacht geen letter vindt
het schip de kade keert
geen vormen en geen klank begeert
des schrijvers schimmelpennen looft

als mijn kop wel zinnen mint
de vlaggen hijst in top
brengt een nagelnieuwe hartenklop
de branding het in het hoofd

----------

het woord is woord uit zwarte grond
geworteld in de lucht
verschijnt mijn hemels pennenvrucht
in zinnen scherp en rond

wat treurt ge dan mijn waarde Geel
en fronst uw lippen strak
waar dichters stemme brak
uw pen maakt zo veel heel

hef op het hoofd zing luid uw lied
van weemoed, liefd’ en leed
zoals u altijd deed
met einder in ‘t verschiet