De Held zijn dood
Uit ‘Het romantisch avondmaal’
Tussen de zware zwarte eiken ontwaart de held
het dal waaruit de nevels rijzen
die hoger steeds hoger reiken
tot de wind van de wereld de flarden neemt
weet de held zijn lot getart
de donder rolt van verre voort
de hemelse vuren ver vooruit
danst de dodenmars hem zijn rad
daar geen heer ooit gestand stond
wat het einde hem toonde
waden de wanen nader, nader
in de grauwe grondmist verborgen
met sluipend te treffen vretend venijn
de strijder zijn verraden wond
wijl hij open wacht zijn eer zijn dager
doorsteekt de angel diep het bloed
doorstroomt de dood de aderen
doorklinkt de klacht de gronden
brullen de vuren door de spelonken
stort de held de aarde te neder.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
10-02-2017
Over dit gedicht
pakte Hollands glorie bij de staart.
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel Richardstrauss RichardwagnerReacties op ‘De Held zijn dood’
-
"Een heldendood, mijn vriend," sprak de profeet, "is als lichaam dat tenslotte de geest ejaculeert. Het finale orgasme dus."
Istvan Koning - 13-02-2017 om 20:51
-
Also sprach Siegfried. Theatrale bombast in optima forma. Ik mis de onderliggende laag van deze sage. Dan toch maar liever de proza van Mulisch.
Verwijderde gebruiker - 17-02-2017 om 12:25