Nog schaduwde ik

je lach
speelde ondeugend
met alles wat ik had

voorzichtig haalde
jij mijn verborgen
woorden naar boven

belichtte en kleurde
sprak ze warm uit in
een liefdevol omarmen

nog schaduwde ik
gênante verlegenheid
verbaasd over zo open zijn

in jouw vrijheid
eigende ik de stukjes leven
die ik eigenlijk had vergeten

waarvan ik dacht
dat ik ze nog niet of
pas veel later mocht weten

jouw humor heeft mij
de bloemen gebracht die
ik wel wist maar nooit zag


wil melker
27/02/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl