Vogelvrouw
Jij was de vogel, de watervrouw, de klimop langs de oude muur
je was de tuin vol beelden, de honing in de verre hoek
het dak van riet dat je huis bedekte
Je was de kracht van klei, de vele kleuren van het licht
de bloemen die je steeds weer ontdekte
je was de vrouw in wie ik mijn moeder tegenkwam
Je was het kleine dorp, de kerk, de winkel op de hoek
de plek waar iedereen je kende
de plaats waar we je vaak hebben bezocht
Je was de kleine heuvel waarop je woonde
verscholen in een deken van groen
een cocon uit liefde gesponnen
Je was het huis, het terras, de trap naar boven
altijd zullen ze bij ons blijven
in hart en hoofd blijf je bestaan.
www.josevanrosmalen.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
27-03-2017
Over dit gedicht
gedicht opgedragen aan vriendin van mijn moeder
Foto's
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Herinnering OverlijdenReacties op ‘Vogelvrouw’
-
Dit is echt schitterend, ik geef niet vaak 5 sterren maar nu dus wel. groetjes van Adrie.
Verwijderde gebruiker - 28-03-2017 om 12:55
-
Traantje wegpinkend, komen de herinneringen, ik wens je sterkte Jos.
Marill - 05-04-2017 om 08:33