Le néant

Ze perforeert bladen in haar vrije tijd
haar ontbijtplateau ligt diagonaal op het deken
een leeg gevulde portie sinaasappelsap
rozijnenbrood en een metalen vork
worden niet aangeraakt.
Witte stoffen wapperen als vredesvlaggen
wolken vallen uit elkaar
en gaan hun eigen kant op.

Het is zondag.
Uit het raam hoort ze een Frans sprekende hond
le soleil merkt hij op
en het is die zon die haar verblindt
van de talenten die ze niet heeft.

Ze graaft in haar neus
als een net opgeleide archeoloog
terwijl ze de uren aftelt
ze weet
als een lied begint af te spelen
is het middernacht.