vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
zonsondergang
zonsondergang
met de schemer in t gezicht
de avondzon in beide handen
het oranje oog kijkt over landen
naar het dampend tanend licht
ik zie de laatste schijn steeds lager
hoe het zich een uitweg baant
tot westenwind de ogen traant
de kleuren worden langzaam trager
dan is er niets meer dan gedacht'
een dromend staren over zee
de schemer neemt me mee
en bereidt er zo mijn nacht
Reacties op ‘zonsondergang’
-
'Ik sag de son in de see sakken', zei de Nijmegenaar en hij zizte als een zlang'. Zo zeiden wij dat.
guido - 07-06-2017 om 19:30
-
Het raakt, mooi. Ik krijg zin in meer zomeravondwind
Verwijderde gebruiker - 08-06-2017 om 20:05
-
Klassieke klasse. Mooi. En Nocturne weer terug. Wat wil een mens nog meer...
Verwijderde gebruiker - 11-06-2017 om 22:20