vorige gedicht
vorige gedicht
Naar de sterren gericht
Mijn handen zijn opgeheven,
Rijken naar het licht.
Mijn vingers in elkaar gevouwen,
Naar de sterren gericht.
Mijn ogen beginnen te tranen,
Na het zien van jouw gezicht.
Mijn ogen,
Naar jou toe gericht.
Mijn mond vormt enkele woorden,
Naar jou gericht,
Maar jij kan mij niet horen,
Je bent niet meer in het zicht.
Mijn oren wachten op een antwoord,
Een teken dat nooit komt,
Tot ik ook ga slapen,
En alles bij jou terechtkomt.
Reacties op ‘Naar de sterren gericht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!