1001 Gedichten
De doodsvogel
Uit, 'Het geriatrisch testament'
Er zweven woorden door de bossen
vol van onbegrepen vol altijd weten
naar de einder gedragen als verdreven
bomen die in de avond zwart vervagen
een roep klinkt uit het duister
van een van de takken die daar zijn
uit de daar gezeten verlaten vogel
om het einde gelukzalig aan te zeggen
weer klinken de woorden in de tonen
weer wordt het weten opgeroepen
eindelijk begrepen lossen de koorden
eindelijk het lichtend lijkengewaad, valt.
Guido van Geel
Ingezonden door
Geplaatst op
11-08-2017
Over dit gedicht
'De duivel is oud, zei de pastoor en trok weer een fles open.
Geef uw waardering
Op basis van 9 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Guidovangeel WeemoedReacties op ‘De doodsvogel’
-
De geest uit de fles, de dichter onbegrepen, de lezer in verwarring.
Verwijderde gebruiker - 12-08-2017 om 23:03
-
Ik lees de kleuren van je gevoel, ook al kan ik soms de woorden niet bereiken,. Eindelijk het einde van de einder" Hier zou een vraagteken het gevoel oproepen dat je vreest dat er weer iets na komt. Zonder vraagteken biedt het uitzicht op een naderende heerlijke ontspanning.
Istvan Koning - 13-08-2017 om 11:32