Lege woestijnen
ik heb al
genoeg getoverd
ben ontgoocheld door
zaken die anderen mij
probeerden wijs te maken
met aladin
dicht bij de hand
schijnt mijn lamp op
lege woestijnen waar wind
giert door onbenoemde pijnen
het oorlogsschroot is
kaal geschuurd door zand
nog glanst onwankelbaar staal
dat zijn positie niet
prijs heeft willen geven
waar sprookjes ooit dansten
en slangen verlangden
naar hun veilige manden
neuriet nu de laatste
magiër het naamloze leed
alleen ruïnes en leugens
markeren de wegen
van de duizend en een nacht
de rest is gedood of gevlucht
geen lamp beschijnt meer de lucht
wil melker
18/08/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
18-08-2017
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Oorlog WoestijnoorlogReacties op ‘Lege woestijnen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!