vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Amsterdam
Mijn is stad is vrij en eigenwijs
Zij ademt de wind over haar straten
Ze geeft het leven een betekenis
Je kan haar niet verlaten
Geen plek die men zou kunnen vergelijken
Met haar blikken zo wonderschoon
De geschiedenis tekent haar gezicht
Voor velen doch zo doodgewoon
Van nature herbergzaam
De mensen laten haar leven
Je ziet het in haar ochtenddauw
Of het licht dat ze s ’avonds altijd zal geven
Mensen komen van plekken mondiaal
Kijken naar de juwelen die zij bezit
Om een blik te vangen van de vrijheid
De vrijheid die ik aanbid
Reacties op ‘Amsterdam’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!