(Z)onder

Wolken trekken blauw
sinds je weg bent heeft alles meer waarde gekregen
je tandenborstel je kussen je stoel aan de eettafel
ik heb me nooit voorbereid op het weggaan
want niemand gaat graag naar grijze gebieden

als ik aan het lot dacht was ik egoïstisch
en nu draait alles om jou
jij die het kokend water in me bent
het kokend water dat nooit lauw zal worden

voor pijn te schrijven heb ik niet veel letters nodig
alles heeft zijn smaak verloren
en nu je er niet meer bent
moet ik toegeven
voor afscheid heb ik geen talent.