zoals ik deed

Schrijvend opnieuw en opnieuw,
Wis ik het allemaal weer weg.
Iets wat altijd al een route was,
vindt nu geen nieuwe leg.

Ergens verlangend naar eerdere emoties,
om weer te kunnen schrijven zoals ik deed,
soms te pijnlijk om te lezen,
de manier waarop ik in raadsels schreef.

Geen energie meer, maar nog wel genoeg over,
Terugkomend naar iets wat er altijd nog was.
Spittend op het ritme van wat ik voelde,
het verstuurde, weg deed, en weer terug las.

Vreemd hoe herinneringen werken,
hoe een gevoel totaal lijkt uitgedoofd.
Een werkelijk verschil met wat ik voel in mijn lichaam,
maar nog steeds verlangend naar die weg

Maar misschien is het afschrijven niet nodig,
Geen beslissing die een keuze eist.
Misschien is het op deze manier ook oké,
veilig terugkomend naar dit.