Verval
Een herfstochtend, ik kijk naar buiten
Waar de zon schijnt op blad ’ren goud
Een handvol vogels die bescheiden fluiten
Het seizoen is jong, het jaar is oud
Ook mijn eigen dagen worden grauwer
Ook de eigen kruin laat bladeren los
Het lichaam langzaam stijver, kouder
Wat sterk was, wordt gestaag aan bros
Voor mij geen lente aan ‘t eind van ‘t kou seizoen
Geen bloemen meer, geen bossen groen
Wat nu verloren wordt, komt niet terug
Een zucht, het gaat te snel, het gaat te vlug
Reacties op ‘Verval’
-
Mooi gedicht. Hij loopt lekker. En ik vind het mooi iets van iemand te lezen die ouder wordt, in plaats van alle jongeren die de volwassen fase ingaan.
Zomaar iemand - 30-09-2017 om 11:49
-
Dankjewel, helaas moet ik je melden dat ik zelf toch relatief jong ben. Mijn werk met ouderen en zieken geeft me echter enig inzicht in hun belevingswereld. Een wereld die ik af en toe probeer te vertolken in dichtvorm.
Taeke Hoekstra - 04-10-2017 om 13:17