vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zonder franjes
bijna fluisterend
hoorde ik zacht
stilte spreken
een vreemde stem
die ik toch ergens
uit verleden kende
hij intoneerde
met bekende klank
dat schiep een band
ik voelde hoe
hij mijn herinneringen
vluchtig passeerde
probeerde de echte
waarheden zonder
franjes te etaleren
ik wist het
zwarte gat dat ik
altijd verborgen had
omdat ik de diepte
niet kon bereiken
zonder zelf te bezwijken
zijn woorden werden
spoken die ik gelukkig
dit keer niet heb gesproken
wil melker
02/10/2017
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Reacties op ‘Zonder franjes’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!