Depressie

Ik word er altijd aan herinnerd, het heeft geen nut.
Ik wil niet meer, ik raak er van uitgeput.
Het doet me te veel pijn om hier mee om te gaan, het gevoel is onbeschrijfelijk.
Het liefste wat ik wil is niet gezond, kwam ik maar in een ongeluk.
Mezelf iets aandoen spookt elke seconde in mijn hoofd, ik vertrouw mezelf niet meer.
Mijn verstand heb ik nog daarom heb ik niks gedaan, maar wat nou die ene keer.
Één verkeerde bui, één gedachten door mijn hoofd.
Één verkeerde situatie, één moment verdoofd.
Alles is dan opgelost, ik hoef me geen zorgen meer te maken.
Een plek waar alles goed is, waar ik nooit meer hoef te ontwaken.
Mijn verstand houdt me tegen, maar hoelang gaat dat nog duren.
Ik vind het eng, maar ondertussen tel ik de uren.
Wat moet ik doen? Gaat dit nog goedkomen?
Kan ik ooit normaal leven? Kan ik ooit normaal dromen?