Op is op
Misschien nog wel het ergste van al...
je naam zoeken tussen nieuwsartikels
alsof je beroemd bent en alles rond je draait
ik word duizelig van je
met je geraspte wortels en je foute keukenkunsten
jij met je gekleurde belachelijke kousen
(kalm, adem rustig wat suikerspin in)
zie je die verdrietige man daar
onder de straatnaam
de man die accordeon speelt
hij verloor zijn vrouw tijdens een wereldreis
ze besloot om met leeuwen te leven
vanaf die dag leest hij de Bijbel als een stripverhaal
alles is voor hem een grote grap geworden
word je er niet stil van hoe mensen veranderen?
dat ze veranderen als seizoenen
dat ze zo klein en zo complex zijn als België
vind je het niet wanstaltig dat mensen je verlaten
alsof je niets hebt betekend
dat je in je eigen massa verdrinkt
en sterft in volle woede
Reacties op ‘Op is op’
-
Rand, ik koester je als een kleinood. Als een diamant vol wijs verdriet, Als een druppel vol weerspiegeling. Spuit, barst ,bloei je talenten naar buiten, als het van de berg stortende water.
Istvan Koning - 18-11-2017 om 11:34