Het zal nooit meer zo zijn

Het zal nooit meer zo zijn
zoals het eerste gedicht dat ik schreef
maar voor nu altijd zo zijn
de liefde die ik je geef
het gehoor die ik eens van je kreeg
nooit meer een telefoontje
van binnen is het soms zo leeg
het verlies van een gewoonte
het intens delen met elkaar
de geborgenheid die je mij ooit gaf
je stond met raad voor mij klaar
toch is het leven nog niet af
maar wat is het soms moeilijk
om je zo te zien dwalen
van binnen ga ik langzaam stuk
wanneer komen ze je halen
en toch is er daar dat kleine beetje geluk
de aanraking, je ogen en je lach
dankbaar en warm als ik bij je ben
telkens weer een nieuwe dag
en mijn naam die je nog steeds herkent
deze kerst vieren met jou
is het mooiste geschenk op aarde
omdat ik zoveel van je houd
jij moeder bent van ontelbare waarde.