vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Hun zwepen
ik open deuren
maar wind breekt uit
jaagt schaduwen na
door het gebarsten licht
wankelend scherft
realiteit uit eigen
spiegelbeeld het is
weer mooi geweest
in vervlakking eist
de top beloning
hun zwepen hebben
lang genoeg geslagen
striemen tekenen de huid
als aanklacht in de kleine
letters van het leven
zij zijn volledig uitgebuit
het is voorbij
gelieg en belogen zijn
bedrogen willen worden
voelen eindelijk weer als pijn
wil melker
01/02/2018
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
01-02-2018
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Leven Maatschappij UitbuitenReacties op ‘Hun zwepen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!