MAX ONS IDOOL
MAX
Eindelijk, na zoveel jaren
Van verdrongen irritatie
Van verholen tandenknarsen
Veert nu op de hele natie!
Eindelijk ziet men weer gezichten
Niet betraand, maar met een lach!
En met ogen vol verwachting
Hunkerende naar de dag
Waarop van elk hart zal vallen
Die zo koude, zware steen
Waarop Holland eindelijk zijn zal
Kampioen Formule 1!
Max doet onze harten bonzen
Haalt uit onze schoen het lood
En verft onze bleke konen
Van de opwinding weer rood!
Eindelijk, na al die jaren
Is de hoop weer in ons hart
Eindelijk verdween ten slotte
Toch de wanhoop en de smart!
Stil! Pas op! Het gaat beginnen
De bolides staan startklaar
De motoren grommen, brullen
't Licht is groen, ja rijden maar!
Ja, hij is goed weg, daar gaat ie
Maar, o jee, wat doet ie nou?
Nou, dat scheelde maar een haartje
'k Dacht dat ie 't niet redden zou!
Kijk, daar heb je die Ferrari
'k Denk dat ie vent bagger schijt
Als ie, in zijn spiegel kijkt en
Ziet dat Max achter 'm rijdt!
Maar wat is er met zijn Red Bull?
Is het werkelijk, rookt daar iets?
't Is toch haast niet te geloven
Iedere keer is er wel iets!
Nou, dan is het weer gebeurd dus
Ja, Max moet al naar de kant
Kijk, daar gaat z'n maat, Ricciardo
Daarmee is niks aan de hand!
Nou moet het niet gekker worden
Die Ricciardo wint 'm nog!
't Is wel vreemd, ik zou haast zeggen
't Lijkt op sabotage toch?
Max, jij held van onze dromen
Jij bent ons idool alleen
En wij bidden, smachten, smeken:
Wordt kampioen Formule 1!
Reacties op ‘MAX ONS IDOOL’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!