Angst
Het is donker om me heen.
De zon die net nog scheen,
Is ongemerkt ondergegaan…
Het was zo’n mooi gezicht,
Dat mooie gulle zonlicht.
En nu is het weg…
Hetzelfde, is in mijn hart,
Ik was blij, en nu is alles zwart…
Ik voel weer die angst,
Die mijn keel, dichtknijpt.
Ik krijg het weer benauwd…
Ging het maar weg,
Die benauwende angst.
Het maakt me zo bang.
Het is, als een giftige slang
Die langzaam, steeds dichterbij komt,
En dan toehapt,
Om zijn prooi te doden…
Maar dan, dan komt de maan op!
Die geeft een klein beetje licht.
Net genoeg, om mij,
Van die verstikkende angst,
Te bevrijden…
Ingezonden door
Geplaatst op
18-06-2009
Over dit gedicht
In dit gedicht wordt angst letterlijk beschreven, maar tegelijk ook vergeleken met een ander voorbeeld. De persoon overwint aan het eind zijn angst.
Geef uw waardering
Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
AngstReacties op ‘Angst’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!