vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onzichtbare kooi
Wanhopig gedreven door de donkere nacht.
Voortgestuwd door het besef,
dat het verloren lopen op me wacht.
Langzaam gevangen worden,
gebonden in een onzichtbare kooi.
Verwikkeld in een innerlijke strijd.
Pak ik mijn levensdraad weer op,
of blijf ik een dankbare prooi!
Reacties op ‘Onzichtbare kooi’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!