1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

Niemandsland

Vierentwintig stappen,
toen ik verkleumd was
drie er bij,
groter geworden,
één stap minder.
Vandaag ben ik
een half uur vrij.
Ik graaf naast moeders graf
mijn colablikje in,
het opgerolde briefje
gaat over oma’s Bijbel,
mijn vraag aan God en
wat ik mis van ons gezin.

Hoeveel adressen
heb ik nu gehad,
hoe vaak ging ik als slak
met mijn rugzakhuis op pad,
waarom ging het telkens mis,
deed ik wat ik niet wilde
maar toch gebeurde
als iemand zeurde
over mijn
verstopt verdriet
of degenen die op mij letten
mij volplakten
met negatieve etiketten
waardoor ik zelf
maar amper zichtbaar bleef,
gerechtigheid verdween,
mijn naam veranderde in
Just, slechts, alleen

totdat ik hoorde
dat het níet mijn schuld was
en ik vertellen durfde
van mijn dodelijke angst
en eindelijk
mijn opgekropte
tranen uit kon huilen
waardoor ik ruimte kreeg,
mijn niemandsland kon ruilen
voor Justus,
mijn vertrouwde naam.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Geschreven bij het gelijknamige boek van Guurtje Leguijt, voorgedragen op de leeskringkaravaan te Haren op 17 september 2009 waar Guurtje Leguijt was uitgenodigd om over haar boek te vertellen. Haar reactie op het gedicht was hartverwarmend.

Geef uw waardering

Op basis van 24 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Adressen Colablikje Etiketten Naam Rugzakhuis Slak

Reacties op ‘Niemandsland’

  • Heel goed, echt heel goed. Groetjes van A3

    Verwijderde gebruiker - 30-09-2009 om 15:51

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

Niemandsland