Zielen in ontheiliging
ze kijken
nonchalant
afkeurend
jagend op hun
scooterschroot
haren kortend
tanden bloot
om bochten
scheurend
ogen zoekend
restanten
aandacht in de
sloten pleurend
grijnzend
confronteren
om de angst
die blijft
hollend vlucht je
hijgend krijst
je adem
bekkenvol met
schuttingtaal
verbaal een
repeteergeweer
maaiend schiet je
wezenlozen neer
ze zitten op
je huid
willen met
hun poten
naar je graaien
afzichtelijk
niets ziende
maskers drank
en drugs hun
botte koppen
voeten schoppen
zielen in
ontheiliging
vervloeken
tierend liefde
slopen veste
van geloof
de laatste brug
naar eeuwig hopen
wordt door hen gesloten
Ingezonden door
Geplaatst op
25-09-2009
Geef uw waardering
Op basis van 6 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Jeugd Losgeslagen VerloederingReacties op ‘Zielen in ontheiliging’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!