vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een krantenwijk
De wereld is nog in diepe rust
alleen ik loop over straat.
Ik ga van brievenbus naar brievenbus
terwijl ik hier en daar wat achterlaat.
Ik geniet zo van de stilte
het enige geluid komt van mij.
Bij sommige huizen brandt al licht
een eenzame voetganger loopt voorbij.
Dit is mijn tijd om na te denken
straks thuis ontwaakt mijn gezin.
Maar nu komt niemand mij nog storen
vrolijk zet ik een deuntje in.
Ik ben alleen met mijn gedachten
alleen, maar slechts voor korte tijd.
Er zijn er bij die mij beklagen
maar ik wil mijn wijkje nog niet kwijt.
Reacties op ‘Een krantenwijk’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!