vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Onschuld verloren
Zo mooi
Zo pril
Zo lief
Net uit de schil
Veilig in je ledikantje verteder je met je ene tandje
Nu ben je oud
Jaren geleden je eerste woord
Nu lees je:
Er worden mensen vermoord
Met als stille getuige de maan die schijnt fel in de nacht op al die stenen met de tekst “Rust zachtâ€
Dan word je stil en besef je pas dat het leven niet zo vrolijk was
#
Reacties op ‘Onschuld verloren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!