1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Passen in het zand
verdwaald
in niemandsland
groette mijn hand
de wolken in
hun door de wind
bijeen geveegd verband
lege einders
keken terug zonder
de ogen neer te slaan
en voeten maten
passen in het zand
zonder te gaan
mijn menselijkheid
had afgedaan
werd niet gevoed
toch heb ik jou
ontmoet in niemandsland
mijn broeder jij maakt alles goed
Ingezonden door
Geplaatst op
22-01-2010
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Alleen Eenzaamheid LiefdeReacties op ‘Passen in het zand’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!