vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een trage armzwaai
de voordeur laat me uit
galmt vriendelijk geluid
van kettingen en sloten
vrijheid die zij buitensluit
tralies zijn nooit echt gebroken
ramen kijken op me neer
donker in hun blikken.
ogen zullen nooit verschijnen
alleen een trage armzwaai
gezichtsloos achter de gordijnen
het vage licht valt vuil en druipt
de klinkers groezelig het spiegelt
mijn gevangen zijn in de omgeving
stappen kaatsten holle vrijheid
vrij zijn is een andere beleving
Reacties op ‘Een trage armzwaai’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!