vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Een leven vol verdriet
Tranen, rollend, over haar glansbruine huid
De merel die zuiver voor haar fluit
Een laatste brief aan haar geschreven
Over zijn ellendige leven
Tranen, vallend, van haar mooie gezicht
En hij, uitgemaakt voor een vuile nicht
Vedriet, schaamte en woede stapelden zich op
En pakte dan toch de strop
Tranen, spattend, op de houten vloer
Deed haar denken, aan het laatste van haar broer
Zijn leven kapot gemaakt door haat
En vrienden, vol verraad
Reacties op ‘Een leven vol verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!