Totale distantiatie.
Hey, Hallo!
Ik ben ontmoedigd...
Zij, Zij hebben mij gedurende periode van ronddwalen en realiseren, (in mijn geheel eigen psyche) geraffineerd gedistantieerd. Totale distantiatie van hun zogenaamde "werkelijkheid."
Voor een decennia lang dolen over geel geplaveide bakstenen dwaalsporen zal ik nimmer erkenning vinden.
De dwaalsporen begeven zich parallel aan hun gecreëerde "realiteit.'' Die zij mij irreversibel afhandig hebben gemaakt.
Onder invloed van deze negatieve energie veranderd er iets drastisch in mij.
Ik vergeet de etiquette om me voor te stellen. Dorothy dat is het pseudoniem dat ik verkies. Tevergeefs probeer ik mijn geboorte naam te vinden in een grijze gestoorde massa. Nauwelijks merkbaar begint de distantiatie van alle emoties.
Zij bereiken langzaam hun doel.
En ik?
Ik raak verdwaald in een labyrint van hersenschimmen en hersenspinsels.
Eindeloos volg ik een dwaallicht wat mij leid over deze geel geplaveide bakstenen dwaalsporen.
-Be Free-
Dorothy.
Ingezonden door
Geplaatst op
07-03-2010
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Distantiatie Dwaalsporen HersenspinselReacties op ‘Totale distantiatie.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!