Mijn allusie dat is mijn moeder.
Mijn allusie dat was mijn moeder,
zij is mij alles waard!
Het is nu, ze was mijn allusie,
zij is niet meer op deze aard.
Tien jaar zijn voorbij gevlogen
dat ze stilletjes vertrok,
Zij was mijn rots in de branding,
zij was mijn allusie,mijn trots.
Haar naam was Claartje,
een dappere kleine vrouw,
Mijn god wat hielt ik van die lieve
schat, mijn moedertje,ze was je altijd trouw.
Er zou voor haar en zovelen moeders,
een standbeeld moeten zijn.
Ik weet een hele goeie,
midden op het markt plein.
Dat is wat moeders verdienen
het middel punt door heel het land,
draag haar met liefde op een hand
en zorg voor een goede band.
Zij is jullie allusie,
mijn moedertje de mijne,
ik denk nog steeds aan haar,
dat zal ook nooit verdwijnen.
Reacties op ‘Mijn allusie dat is mijn moeder.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!