vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
De stukjes rode draad
ik spaar
de stukjes rode draad
die braken in mijn leven
niet altijd
was het rechte pad
voor dag en nacht te gaan
daar waar
het juiste spoor ontbrak
dacht ik vrijheid met een lach
maar ongebonden zijn
weeft geen patroon
blijkt slechts een irreële droom
ik heb de draad
weer opgepakt het rood geeft
mij nu richting en houvast
Ingezonden door
Geplaatst op
14-05-2010
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 2 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Angst Eenzaamheid LevenReacties op ‘De stukjes rode draad’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!