de enige overlevende
De enige overlevende
Een vliegtuigramp, één groot verdriet
Wie er dood of levend is, je weet het nog niet
Zoveel brokstukken, zoveel lijken
Er is geen mens die daar naar kan kijken
Maar toch zijn er mensen die dit kunnen
Die al die mensen een waardig afscheid gunnen
Zo komen ze soms nog een overlevende tegen
Voor de familie is dat een zegen
Maar of die jongen er ook zo blij mee is
Het is toch in een klap; zijn vader, moeder en broer die hij mist
Ik hoop voor hem dat hij dit grote leed eens een plekje kan geven
En verder kan gaan, en gelukkig kan leven
De media zit er natuurlijk bovenop
Ik hoop voor hem dat die belangstelling snel stopt
Zo een trauma verwerk je niet zo maar even
Dat draag je bij, het grootste deel van je leven
Lieve jongen, ik weet niet of god hier een reden voor had
Maar het is een groot wonder, zo zeg ik je dat
Reacties op ‘de enige overlevende’
-
mooi hoor heel goed omschreven
elise - 19-05-2010 om 19:42