En de tijd glipte door mijn vingers
Eenmaal geen baby meer van peuter naar
kleuter. ze waren alleen van mij in die tijd
Twee kleine grappig ,mooie meisjes en al
die tijd groeiden ze stiekem op.
Gegiechel onderling, druk doen en als ik
ze dan naar school bracht voelden ze zich
te groot soms voor mijn zoen.
Vertel uurtjes in bed ….twee warme lijfjes
tegen me aan
En ongemerkt glipte de tijd door mijn vingers
Tamara dol op Pippi verhalen en Stef luisterde
voor de gezelligheid mee.
Dan kwam pappa en die moest even iets vragen
en ik beloofde hen: ben zo terug.
Vaak lagen de meiden dan al in een diepe slaap
Oh, ik wist wel kinderen…je had ze maar te leen
Maar ze groeiden zo snel…soms in het voorbij gaan
een spontane knuffel en dan moesten ze weer
ergens heen. Druk, druk …altijd bezig.
En de tijd glipte steeds sneller voorbij
Soms als we samen aan het ontbijt zaten ,dan wist
ik : het duurt niet lang meer voor de eerste me gaat
verlaten. Twee grappig , mooie aanwezige meiden..
stiekem groeiden ze op…had ik mijn best gedaan ?
waarom kon die tijd niet even stil blijven staan..
Gingen ze al snel hun eigen weg. juist als we samen
die lach hadden gedeeld , samen janken bij een film
momenten van groot geluk. En ik stond er niet bij
stil…Stefanie hield plots van Bob Marley omdat een
Duitse gast haar een tape had gestuurd
De tijd raasde voorbij en ik kon het niet stoppen
Tegen de tijd dat ik me serieus in de teksten ging
verdiepen en Bob aan de muur hing ( nou ja de vlag )
hield ze alweer van andere muziek en ik raakte
er door van slag. En toen , onvermijdelijk…
Met een grijns, al half afwezig ging Stefanie studeren
Gelukkig Tamara was er nog en ach ze kwam toch
geregeld langs en ik mocht wassen voor de studenten
als hun wasmachine het weer eens niet deed.
En toen kreeg Tamara een vriendje en de stap om te
gaan samenwonen werd voor mijn gevoel vÄ—Ä—l te snel
genomen. En ik was mijn meisjes kwijt…zo voelde het
toch. Steeds als ze zó dicht bij me waren en ik dacht
ze helemaal te kennen
waren zij alweer verder…en we wilden , IK wilde
nog zo veel van ze weten, van ze houden….
En ik weet dat kan ook nu nog wel maar ik voel
me zo verraden door de tijd.
Want die was te snel door mijn vingers geglipt.
Fairouz
Inspiratie : het lied slipping true my fingers
Met dank aan Hilde.
Reacties op ‘En de tijd glipte door mijn vingers’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!