vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Zee en wind
Het ruisen van de zee,
neemt even al mijn gedachten mee,
puur,
natuur,
dat geluid,
wind over mijn huid.
Zee,
neemt alles mee,
boten en mensen,
niets heeft nog grenzen.
Even denkend aan niets,
stap ik op mijn fiets,
badend in het zweet,
weet ik niet meer waar ik reed,
want ,
dit strand,
is zo eindeloos,
welke windrichting ik koos?
echt ik weet het niet nee,
maar o, die zee.
Marill.
Reacties op ‘Zee en wind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!