vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het tijdelijk moment
jij groeide
kaarsrecht
naar de hemel
twee zijtakken
als oogst van
leven samen delen
ik stond
in dezelfde grond
tot de zon ons vond
maar botte uit
in breedtegroei
zonder snoei
jouw hemel
kon ik niet bereiken
wilde bij de aarde blijven
haar omarmen
en mezelf warmen
aan het tijdelijk moment
zo rechtlijnig
was je pad dat jij
het aardse al snel vergeten was
Reacties op ‘Het tijdelijk moment’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!