Pootjes
opgesloten in een hoekje
vast geketend aan deze plek
mijn uitweg is ver weg
langzaam en een klein beetje
komt er een weg voor me vrij
een stem in mijn hoofd zegt me niet op te geven
altijd je standpunt vast te houden
met beide benen op de grond te staan
een goede kijk op het leven te hebben
tranen vinden nu wel hun uitweg
gevoelens overal
te veel emotie komt naar buiten
ik wil schreeuwen, huilen
iedereen gaat bij me weg..
die stem in mijn hoofd zegt me dat
hij me gaat laten vallen
om me later weer op te rapen
een stem in mijn hoofd zegt me niet op te geven
altijd je standpunt vast te houden
met beide benen op de grond te staan
een goede kijk op het leven te hebben
Zelf ga ik een besluit maken
niet opgeven bij niemand
alles komt weer op de pootjes te staan
Reacties op ‘Pootjes’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!