1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Ze stralen als geschenk
wat zijn
mijn handen wit
in zoveel licht
het was donker
toen ik moest vertrekken
ik zag niks
lijk te zweven
komt misschien nog
door de laatste dagen daar
ik ken dit niet
toch heeft het
iets vertrouwds
voel de warmte
van iemand die
oneindig van me houdt
er wordt gewenkt
door zoveel witte handen
ze stralen als geschenk
Ingezonden door
Geplaatst op
20-09-2010
Geef uw waardering
Op basis van 4 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
OverlijdenReacties op ‘Ze stralen als geschenk’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!