vorige gedicht
vorige gedicht
Nog piekt de pijn
je rolde weg
na jarenlang het zicht
gedomineerd te hebben
bergafwaarts
in een wolk van steen
en gruis het stof vooruit
om later naamloos
weer het dal te vullen tussen
andere tekenen des tijd
jouw tand ontbreekt
zodat de bergkam
slissend stormen preekt
nog piekt de pijn
als lage wolken poetsen
erosie kent alleen het samenzijn
wil melker
30/09/2010
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
30-09-2010
Geef uw waardering
Op basis van 1 stemmen krijgt dit gedicht 1 van de 5 sterren.Social Media
Tags
ErosieReacties op ‘Nog piekt de pijn’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!