Bedankwoordje

Bedankwoordje...

Het is over maar ik blijf zitten met de wonden...
Kan me niet schelen want ik wil niet dat ze helen...
Heb alles van mij afgeschreven dus tijd om af te ronden...
Had liever gehad dat ik mijn leven met mijn gezin kon delen...

Toch ben ik door deze episode een ander mens geworden...
Dankbaar daarvoor want ik ben alles anders gaan bekijken...
Alle emoties, gevoelens,..., kan ik allemaal beter tonen en verwoorden...
De kinderen, zij, alle kleine dingen zijn mijn leven gaan verrijken...

Toch blijf ik achter met enkel levende herinneringen...
Mijn kinderen, jij, een blijvende band voor de rest van ons leven...
Mijn liefde voor jou en de kinderen is blijvend, die van jou kan ik helaas niet afdwingen...
Vind het doodjammer dat het zo is gelopen en het je niets meer kan schelen...

Toch ben ik je dankbaar dat je mij zoveel hebt gegeven...
Onze kinderen, jezelf volledig gegeven, alles heb je uit dat frêle lichaam van jou geperst...
Heb alles, ja echt alles met jou zo intens mogen en kunnen beleven...
Mijn oude ik heeft je dan ook op alle vlakken volledig uitgeperst...

Ik pleit volledig schuldig want ik heb mijn leven met jou zelf verkloot...
Weet dat ik maar één kans nodig heb om met jou te leven tot aan mijn dood...
Have mercy, dan leg ik mijn nieuwe ik met alle plezier en gemak aan jullie bloot...
Heb geen greintje hoop meer dit is wat ik denk en toch slaat het mij uit mijn lood...

Moet echt wel frusterend voor jou zijn geweest...
Alles wat je deed en zei was niet goed genoeg meer...
Besef nu alles zelf en eigenlijk maakt mij dat nu bedeesd...
Dankzij mezelf en therapie ben ik zo niet meer, kom tot inkeer...

Bedankt voor die bijna vier jaar samen waarvan de meeste echt een hel...
Je hebt veel geduld gehad en ik heb veel kansen gekregen van jou dat is waar...
Ik kan je echt wel de hemel beloven want ik voel mij nu veel beter in mijn vel...
Denk dat je zelf nog worstelt met dit alles maar zie mij anders, het is haalbaar...

We zijn al meer dan een maand uit elkaar en daarvan ben je nog geen week alleen geweest...
Ligt misschien aan mij maar ik vind dat echt niet normaal...
Is het echt of wat wil je bewijzen of zeggen...snap jij het als je dit leest?...
Ben een paar keer "bij jou" geweest toen heb je je OOK aan mij gegeven...helemaal...

Niet één keer maar twee keer zogezegd voor mij gekozen...toen bleek dat je loog..
Eerlijk gezegd dat valt moeilijk te snappen of te vatten waarom je mij zo moest kwetsen...
Ik snap het eigenlijk wel want ik heb hetzelfde gedaan vandaar geen onnodig betoog...
Toch doet het pijn hoor maar wil helemaal geen negatief beeld van je schetsen...

Je hebt er echt geen idee van hoe graag ik jou en de kinderen zie of zal blijven zien...
Neem het maar gerust letterlijk en figuurlijk en daarom vind ik het doodjammer...
Nogmaals bedankt om mij de kinderen en jouw liefde te schenken, je staat echt hoog in mijn aanzien...
Bedankt om mijn scheldtirades en driftbuien zolang te dulden vandaar geen eindeloos gejammer...

Heb echt veel spijt van wat ik allemaal gedaan heb en ik ben wel degelijk anders...
Maar goed gedane zaken nemen geen keer, je hebt iemand anders en ik, ik krijg geen kans meer...
Zal nooit nog geweld gebruiken ja zowel verbaal als fysiek, komaan ik verdien uitbranders!!!...
Kijk maar allemaal op mij neer, ik verdien niet beter, ze's echt een prachtvrouw die ik echt adoreer...

Heb veel fouten gemaakt en daarvoor word ik echt gestraft...
Ik schaam mij dood nu maar ik verberg het voor niemand...
Maar komaan iedereen maakt fouten en die blijven zelden onbestraft...
Belangrijkste is dat ik een onmens was en nu terug een iemand...

Wat jullie denken over mij kan mij eigenlijk weinig deren...
Waarom niet? Ja omdat ik maar al te goed weet en besef dat ik fout was, zelfs meer dan dat...
Ik denk nu meer na en ben zo impulsief niet meer, heb leren redeneren...
Wil het zo hard bewijzen maar het kan niet meer...dat is mijn ergste straf...ze heeft het gehad...

Ten slot...ik hou van jullie en wijveke ik heb dit nooit gewild...
Ik kan echt niet met genoeg woorden omschrijven wat ik voor jou voel...
Ben de kleinste dingen als kostbaar gaan beschouwen, ben niet meer een persoon die "drilt"...
Misschien zal de tijd het uitwijzen en kan ik heb bewijzen en dan weet je wat ik nu bedoel...

Bedankt om "onvoorwaardelijk" van mij te houden...
Bedankt om mij te kinderen te schenken...
Bedankt om je zolang aan mij geven...
Bedankt voor de positieve herinneringen want het negatieve zie ik niet meer...
Kortom bedankt voor alles...