Ode aan mijn schoonmoeder
Jou droeve ogen en
je wanhoop doet mij pijn,
als je mij verteld hoe jouw leven
werken en verdriet verlopen zijn.
Heel veel heb je van jezelf gegeven,
eigenlijk wel iets te veel misschien
nu ziek: leukemie
langzaam begint het aan je te vreten
Nu zeg je, ja ik ben mezelf altijd vergeten.
Nu pas denk je terug aan een zware tijd
je stem is soms vervult van bitterheid.
Ik weet dat je de moed hebt opgegeven
wat betreft je eigen leven.
Ik kijk je aan terwijl je zachtjes grient,
en bid dan zachtjes, schenk deze vrouw
een einde die zij heeft verdient.
Ingezonden door
Geplaatst op
22-04-2008
Over dit gedicht
Ik bewonderde haar.1999
Geef uw waardering
Op basis van 87 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
BitterheidReacties op ‘Ode aan mijn schoonmoeder’
-
wat een mooi gedicht, kreeg bij het lezen echt kippenvel. mooi mooi mooi
Verwijderde gebruiker - 23-01-2011 om 10:34
-
Héél mooi gedichtje! Dacht aan mijn mama,lief dat jij je schoonmoeder zo graag zag! Ik heb jou gedichtje gezien omdat ik op zoek was naar een gedichtje voor moederdag en dat heeft mij wel aangegrepen! Mijn mama had ook leukemie.Heel kort.! s'zondags geconstateerd s'dinsdags 2 december 1997 overleden . Begraven op sinterklaasdag 6 december.Haar dag ,want zij was echt geweldig met kinderen,dat waren haar vitamientjes in het leven. Misschien tot wederhoren en dank je wel! Mis haar elke dag, zo een lief mens!
poelmans marie-josee - 06-05-2012 om 23:21
-
Fijn marie-josee, dat je deze kostbare gevoelens met me wilde delen. Ook ik verloor mijn moeder al heel vroeg aan kanker, kreeg al jong ook met mijn schoonmoeder een hele fijne band! Beide bewaar ik als een kostbaar kleinood in mijn hart! Warme groetjes droomster
loes schaap - 10-05-2012 om 12:56