Einde

Dit zal waarschijnlijk één van de laatste zijn die ik zal schrijven...
Soit...she did it again...en daarom moet ik het dan ook van mij afschrijven...
De laatste twee weken heeft ze me laten geloven dat alles terug goed zou komen...
Ben ze gaan geloven en wou misschien alles te snel maar had ik het kunnen "voorkomen"?

Ik voelde mij weer gelukkig en waande mij in de hemel maar ben toch terug in de hel beland...
Liefde maakt blind...zeggen ze wel eens maar toch heb ik alles gedaan met mijn volle verstand...
Ben op geen enkel moment aan het twijfelen geweest aan haar woorden...
Toch is ze mij -een paar dagen geleden- terug emotioneel gaan vermoorden...

Heb ik mij dan terug door haar onweerstaanbare "charmes" laten inpalmen en mij zo laten vangen...
Neen, dat geloof ik nog altijd niet want ik weet dat we met en door elkaar zijn "gevangen"...
Neemt natuurlijk het feit niet weg dat ik voor de derde keer het onderspit heb moeten delven...
Van hemel naar hel op een paar seconden tijd...denk dat dat dus zo'n beetje voelt als sterven...

Heb nog een poging ondernomen om met haar te praten en antwoorden te krijgen op mijn vragen...
Ben dan ook een mens met emoties en gevoelens en daarom zit ik hier nu weer te klagen...
Vraag mij nog altijd af waarom ze zo wispelturig is want ze wou echt haar kans met mij wagen...
Goed ik kwam oog in oog te staan met mijn "rivaal" en heb hem dan ook het hoofd ingeslagen...

Spijt heb ik niet maar vind het wel dom en stom maar ook eerder een "normale" reactie...
Twee weken gelukkig geweest terug met en bij haar en mijn kinderen...gevolg van haar eigen absurde en geschifte creatie...
Daarom dat ik nu zoiets heb van het is genoeg geweest en ik sluit dit hoofdstuk af...
Wetende dat we voor altijd zullen vasthangen aan elkaar maar vind het gewoon allemaal zo laf...

Hoe kan je iemand keer op keer zo beliegen, manipuleren en bespelen...
Niet alleen mij maar ook de tegenpartij, laat eens een psychiater met uw hoofdje "spelen"...
Is gewoon niet meer normaal hoe je mensen gaat behandelen... je lijkt mij labiel...
Hij pikt dat allemaal van jou maar sorry ik niet daarom ben ik net zoals jij niet altijd even emotioneel stabiel...

Ik zou je kunnen uitschelden, verwensen, de grond inboren want dat is wat ik eigenlijk zou willen doen...
Is allemaal geen oplossing en je bent zelfs dat niet meer waard en daarom ga ik er niet verder mijn tijd mee "verdoen"...
Ooit kom je wel tot het besef dat jij meer schuld treft dan wie dan ook...
Wees "gelukkig" met je vod -waar je niet eens van houdt- maar besef dat ik voor jou zal opgaan in rook...

Nu ben je mij kwijt en je zal het nu wel als een opluchting gaan zien gewoon omdat ik de enige ben die je echt kent en dus ook weet hoe je echt denkt...
Ik ga verder met mijn leven en je enigste angst was dat je je vrijheid met mij zou verliezen omdat ik de enige ben die je "temt"...
Haten zal ik jou nooit doen, kan ik ook niet maar je bent - al dan niet bewust - echt té ver gegaan...
Laat aan jezelf werken want er scheelt echt iets met jou, je twijfelt en bent in de war maar je weet ook dat wij bij elkaar horen en daarom kan ik je ook "verstaan"...

Je kan jezelf zo blijven forceren om het met hem toch te doen slagen...
Moeilijk als je blijft leven in een leugen dan ben en word je door jezelf verslagen...
Geloof me vrij ik zal mij niet meer -zo makkelijk- laten inpalmen door jou...
Ja lach maar...maar geloof het maar ook al weet je dat ik ontzettend veel van je hou...

Ik zou zeggen dat je mijn gevoelens niet waard bent maar ja dat is sterker dan mezelf...
Had niet op hem mogen slaan maar jij bent de oorzaak dus enkel maar te wijten aan jezelf...
Je weet dat jij de enige bent die mij zo ver en tot het uiterste kan drijven...
Het mag niet gebeuren en ik mag geen excuses zoeken maar toch zal je van mij geen spijt verkrijgen...

Heb een beslissing genomen dat ik ver uit je buurt ga wonen maar "inwendig" zal er niets veranderen...
Als je echt van iemand houdt dan sta je - althans ik toch niet - toch niet open voor anderen...
Soit ik weet dat ik jou "opgeef" en dat ik een aantal zaken moet laten primeren...
Daarom ben jij vanaf nu bijzaak en ga ik mij op andere dingen fixeren...

Je bent en blijft de vrouw van mijn leven en de moeder van mijn kinderen...
Dus als je mij nodig hebt dan kan en zal niemand dat mij ooit mogen verhinderen...
Het enigste dat ik - misschien teveel - van jou verlangde was zekerheid...
Niet meer dan normaal maar dat staat in schril contrast met jouw vorm of interpretatie van eerlijkheid...

Ik weet wel als je dit leest dat je het toch niet zal geloven...
Maakt niets uit hoor want neen mijn vuur voor jou zal nooit uitdoven...
Neemt niet weg dat jij mij geen keuze meer laat en ik dit "alles" zal moeten doen...
En momenteel - je weet wat ik met "momenteel" bedoel - weiger ik om nog energie en verdere tijd aan jou te verdoen...


Typisch...dit moest eigenlijk een soort van haattekst worden of vol met beledigingen en verwijten staan...:-)