vorige gedicht
vorige gedicht
Kaartenhuis van een gebroken ziel
In de verstomde holte van een traan
bouw ik onachtzaam een kaartenhuis,
omgeven nog door mijmeringen
over het vorige dat zo plots viel.
Want zo ik nu weet
kan men niets dan treurnis bouwen,
op de fundering
van een meermaals gebroken ziel.
Toch waag ik mij eraan.
Uiterlijk vertoon van bravoure,
zelfs ietwat frivool,
maar de donkere nachten snijden de wonden,
en in het requiem van 't kaartenhuis
klinken de rouwende noten
waartussen ik thans opnieuw dwaas dool.
Reacties op ‘Kaartenhuis van een gebroken ziel’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!