Het zwarte licht

Het zwarte licht

hier sta ik
dat moment waar ik al lang naar verlang
het zicht op de stad
op zijn huis
de pijn in mijn hart
als ik zijn niets vermoedende kleindochter
door de tuin zie rennen

de dwang
om een mes te pakken
en die te laten glijden over mijn arm
waar hij zachtens rust bij mijn keel
lichtjes en professioneel
een klein sneetje in mijn keel maakt
en dan het gevoel van verslapping
die hangt in mijn hart

nee, ik kan niet meer leven
met de pijn die de verkrachting mij heeft aangedaan
ik zie zijn bezwete gezicht weer voor me
wanneer hij met een grijs op zijn gezicht
mijn gulp zachtjes open maakt
en langszaam mijn ziel binnentreet

hoor de woorden van mismaaktheid
die mijn hersens binnendringen
de pestpartijen op het plein
in de kleedkamer
en het drijgen van de verkrachter
de laatste keer door mijn hoofd suisen

maar nu is er een einde
aan al het kwaad en pijn
aan mijn lage zelfvertrouwen
de wonden in mijn ziel

ja, ik weet het zeker
hier beneden is alles beter
ik verstuur het al eerder gemaakte smsje
naar mijn kostbare vriendin
ik doe een schietgebedje en spring
voel de wind tussen mijn vette krullen blazen
voel mijn verdriet, wonden en de misselijkmakende woorden die naar mij zijn toegezegd...
langzaam van me afglijden

en dan is het zwart
zwart van het einde van mijn ellendige leven