vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn gezicht
Mijn gezicht
is als een schilderij
ik heb het geschilderd
het is altijd blij
Toen ik bij mn ogen was
had ik geen verf meer
zij staan zoals ze zijn
mijn ogen vol verweer
De verf wordt oud
en bladderd af
twee jaar heeft het gehouden
tot het nu eindelijk opgaf
Het meisje eronder
klein en fijn
is verdrietig en moe
ze wil hier niet zijn
Als de verf niet houdt
dan voelt ze de pijn
de kracht die nodig is
om in het hier en nu te zijn
De kracht van verzet
de kracht van verweer
ik wil opnieuw schilderen
maar heb geen verf meer
Reacties op ‘Mijn gezicht’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!