NLD, visie op de wereld

De wereld is een planeet,
Ik observeer de bewoners.
Ik werk en leer,
Analyseer en interpreteer.
Maar snap weinig van wat jullie doen,
Maar de UFO komt me maar niet halen.

In het verkeer snap ik de regels niet,
Zal nooit kunnen leren autorijden.
Zie overal gedeelten van,
Maar een gehele situatie is niet te vatten.
Een ongeluk vlak voor me zie ik over het hoofd,
Terwijl ik geconcentreerd kijk naar het stoplicht.

Als kind 18 jaar op m’n tenen gelopen,
Letterlijk op de punten van mijn schoenen.
Gepest om mijn anders zijn,
Vreemd kind die niet mee kan komen.
Eenzaam kind in de harde kinderwereld,
Veel te wijs en te volwassen in woorden.

Nu volwassen, maar emotioneel zo klein,
Sociaal een vreemd kwetsbaar wezen.
Buiten een masker op gehuld in woorden,
Maar ik fladder en wieg als niemand me ziet.
Verdwijn in mijn eigen wereld,
Als een teer vlindertje gehuld in angst.

Dagelijks vechten om mee te komen,
Stil lopen met lijstjes die houvast geven.
Niemand die me geloofd,
“Want kind, je bent toch slim.”
Terwijl ik geen hout snap van wat jullie doen,
En de redenen waarom.

Small-talk en ongeschreven regels,
Voor de meeste mensen vanzelfsprekend.
Ik zoek ze in boeken die jullie schrijven,
In woorden die jullie spreken.
Maar heb nog elke dag de stille vraag,
“Hallo vreemde wereld!”
“Mag de ondertiteling alsjeblieft aan.”