Volle maan
In het bos stapte ik,
schaduwen om me heen,
geluiden overal,
bang stap ik door,
ik volgde het rechte pad.
Een vogel vloog langs m'n oren,
ik schrok,
m'n hart klopte hoorbaar,
bang keek ik om me heen,
niemand te zien,
gewoon doorstappen,
zei ik tegen mezelf.
In de verte zag ik m'n huis,
ik begon te rennen,
maar dan hoorde ik iets ...
Verschrikt keek ik om,
ik stond oog in oog met een wolf,
hij zat er bloeddorstig uit,
uit angst begon ik hard te rennen ...
Net voordat ik de deur in kon,
voelde ik iets,
een hevige pijn,
de wolf had me gebeten,
ik bloedde,
nog een beet,
dit keer in m'n enkel,
ik kon niet meer stappen,
en viel neer.
Op dat moment,
sprong de wolf op mij,
en begon me te eten,
nu zal ik nooit meer thuis komen ...
Reacties op ‘Volle maan’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!