Lege ogen
LEGE OGEN,
Mijn vraag, jouw intens lege ogen die mij het antwoord gaf.
Het waren je ogen, je lege ogen…
Ze blijven op mijn netvlies staan…
Ik zie je pijn, je leegte van binnen..
Je verdriet en zorgen om mij…
Het dringt meteen tot me door, ik ben je kwijt.
Het innerlijke weten, maar de angst om te voelen.
De intense verbondenheid die er ooit eens was.
Die verbondenheid die ik altijd in je ogen las.
Ons soulmate gevoel……
Jouw lege ogen die mij aanstaarden..
Voor het eerst voelde ik pijn, een diepe verscheurende pijn.
Niet te vergelijken met al het andere leed.
Mijn geest die geen verbondenheid meer zag wilde er op dat moment even niet meer zijn.
Jouw lege ogen, verraden het diepste bij jou van binnen..
Een gebroken ziel, hulpeloos verloren, zoekend naar antwoorden.
Ik kijk toe, een gebroken ziel, hulpeloos verloren en vragend naar antwoorden.
Jouw lege ogen,
vertelden de waarheid..
Ik bewonder je moed.
Ik respecteer je gevoel.
Ik laat je zoeken naar jezelf.
Ik laat je los.
De tijd zal het leren of je lege ogen weer gaan vullen.
voor die ander of voor mij….
Reacties op ‘Lege ogen’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!